Job en Koen op de Zijderoute

Koen in Nepal

Goed, Job is al weer terug naar huis en als het goed is hard aan het werk  Koens avontuur is nog niet voorbij!
Toen Job vertrok naar huis, was het al bijna tijd voor onze verjaardag. Dat vierde ik gecombineerd met Robberts afscheidsfeestje met een BBQ: Van pindakaas pindasaus maken, Linda had nog een heuse aardappelsalade gemaakt en voor de rest met z’n dertigen met een biertje om de camping-BBQ.

Van Linda kreeg ik een cursus momo’s maken, waar ik (als het goed is :) de rest van mijn leven ga profiteren.

Vrij kort daarna begon de "road widening"; zo'n dertig jaar geleden was in Kathmandu besloten dat er niet binnen 6 meter van het midden van de weg gebouwd mocht worden. Verloop van tijd bouwden mensen huis stalletjes toch binnen die zone en bouwden er zelfs gebouwen binnen. De overheid besloot die oude wet toch eens te handhaven en het resultaat zie je hieronder. Het leek wel een warzone waar ik Lazimpat niet meer herkende.

Gelukkig is mijn favoriete India's restaurant gewoon op nieuw begonnen met de keuken achter. Job kent hem ook nog wel.

Om het drama te verwerken zijn we de week erop naar een health-sparesort gegaan. Dat was wel even lachen!! Bij binnenkomst werden we op de arts gewezen waar we gratis op consult konden. Tevens konden ze ons adviseren omtrent het dieet dat we zouden moeten volgen en welke massages voor ons aan te raadden was. Ach dachten we, wij weten alles toch beter ;) Alcohol en tabak was in het resort verboden, maar hoe healthy kan een health-sparesort zijn als in het diet-restaurant gefrituurde momo’s, frites en hamburgers worden geserveerd…. (zie vorige opmerking). De sauna, stoombad en jacuzzi waren heerlijk! en verder nog gerelaxt langs het zwembad. Langs want in het zwembad was niet bij onze accommodatie in begrepen  Verder nog een leuke avond gehad met onze meegesmokkelde rum 

De week erop heb ik Ben meegeholpen met het bouwen van zijn perma culture velden. Ben beheert wat land naast een school en laat daar aan kinderen en onderwijzers zien dat je zonder kunststof en bestrijdingsmiddelen duurzaam gewassen kan verbouwen door rekening te houden met de verschillende omgevingen waar je de verschillende gewassen verbouwd: Plant planten die insecten of onkruid afweren; Plant planten die stikstof in de aarde brengen bij planten die veel bemesting nodig hebben; En creëer natte en droge plekken voor planten die dat respectievelijk nodig hebben. Ik was al eerder bij een van perma culture farms geweest, maar deze praktijkdag was een hele leerzame ervaring. Niet alleen om het concept perma culture wat beter te leren kennen (double digging, top-layer, sub-top layer, zelf kunstmest maken) maar ook om de kinderen van Nepal eens te ontmoeten.

In Kathmandu ben ik gewend dat kinderen hun carrière maken van bedelen voor eten en de hele dag lijm snuiven. Tsja… misschien wel wat spannender dan naar school gaan waar ze gratis eten krijgen. Ik kon me nog goed herinneren de foto-shoot “men at work” van Linda. Ze had allemaal foto’s gemaakt van verschillende situaties waar mannen naar een weg onderbreking of een ander bouwproject aan het kijken waren, niemand deed echter iets! Hoe anders was dat op de school. Elk moment van vrije tijd gebruikten de kinderen om ons te helpen (graven, stenen weghalen, grasknippen voor de kunstmest). Dat terwijl de meeste voor en na school waarschijnlijk ook al op het land werkten. Zie voor meer info over Bens project http://www.wethetrees.com/projects/13-maha-laxmi-school-garden-project Hij is by the way met een fundraising actie bezig.
Nog minder dan twee weekje Nepal en mijn avontuur zit erop…. Maar nog eerst twee en een halve week in Thailand bijkomen van alle avonturen.