Gekken en kraters
Elleke was vetrokken met het vliegtuig via slopende vluchten naar Tehran, Istanbul en Amsterdam, terug naar huis. Wij vervolgden onze reis weer. Op naar Turkmenistan!De grensovergang was een beetje spannend. De Lonely planet stond vol met waarschuwingen voor currupte ambtenaren en dat de grensposten over het minste en geringste moeilijk zouden doen. We troffen onze voorzorgsmaatregelen: paspoort met een beetje geld om ons nek, makkelijk bij de hand. Het grote geld verstopt in onze moneybelt, zodat de douane niet om smeergeld zou vragen.
Verrassend genoeg bleek de grensovergang erg relaxed. Ze waren meer nieuwsgierig dan lastig, zeker toen we vertelden dat we de zijderoute volgden. Aan elke politiefunctionaris heb ik mijn boekje met foto's van de familie laten zien. Job mocht pas weer de grens over nadat hij beloofde dat hij de volgende keer een foto kon laten zien van zijn kind en als het even kon een vent regelde voor de hoofd-douanier. Ja Job beloofd is beloofd!
Omdat Vali een ander entry-point had geregeld dan we gepland hadden, moesten we een beetje detouren. De eerste stop was precies tussen onze entry- en exitpoint in: Mary, naast de oude stad Merv dat een belangrijke rol speelde op de zijderoute. Merv viel tegen, er was niet veel meer van over behalve een paar hoopjes zand. Maar Mary had vooral wat anders te bieden: Lekker een biertje drinken (met alcohol), dames zonder hoofddoek maar in een sexy jurkje en bovenal grote stukken overheerlijke sisch kebab (sorry Linda, echt beter dan de Griekse souvlaki's).
Vervolgens naar Ashgabat, de hoofdstad van de gekke Turkmenistanse presidenten. In Mary waren we wel gewend geraakt aan de zelfverheerlijking met de gouden standbeelden, maar Ashgabat was weer een heel ander verhaal. De vorige president had de oude stad platgewalst en een nieuwe stad gebouwd met marmeren gebouwen en parken... Er lopen alleen schoonmakers en politieagenten in deze stad en natuurlijk Job en Koen ;)
Vanwege de detour hebben we een vlucht genomen naar de grens (Turkmenibad). Maar de avond ervoor hebben we eerst de gaskraters van Darvaza bezocht. In de jaren 70 boorden de Russen hier naar gas. Er ging wat mis waardoor een explosie en een krater ontstond. Vele bluspogingen later lieten de Russen de krater maar branden...
Samen met Sam (een andere reiziger) zijn we om 18:00 vertrokken naar de gaskrater. Twee uur later wees onze chauffeur naar een boortoren en zei "arrive". Wij kwamen natuurlijk niet voor de boortoren! De baas daar begreep wat we wilden zien, maar we zouden daar alleen kunnen komen met een grote truc. Voor wat geld konden we de chauffeur regelen en door de woestijn naar de kraters. Erg indrukwekkend!!
Onze chauffeurs uit Ashgabat wisten ook niet wat we zagen. De baas vond het fantastisch om ons de kraters te laten zien met grote gebaren en soundeffects liet hij weten dat er meer kraters waren. Maar nadat we 30 min vastzaten in de woestijn was de tijd op. Om 4 uur s'ochtends nog snel 3 uurtjes slaap pakken in ons hotel in Ashgabat en op naar het vliegveld en naar de grens.