Erzurum en Kars
Voor de verandering dachten we eens een trein te nemen in plaats van de bus. In veel gevallen niet de meest snelle oplossing.. onze reis van 11 uur met de trein doe je met de bus 9 uur over. Ach voor de verandering! En het was zeker de moeite waard door canyons, over besneeuwde bergen, langs kleine bergdorpjes echt onwijs prachtig (leek wel dat ene trein programma van de Tros!).
Trouwens nog even een leuk verhaal: de trein ging om 5:56 dus we hadden vooraf bij het hotel aangegeven dat ze de deur open moesten laten. En je raadt het al... 5:15 stonden wij beneden... deur op slot! Wij alle laadjes proberen om sleutels te vinden.. niks! (Koen wilde al de deur in gaan trappen!) Gelukkig een tel nummer gevonden en de portier uit zijn bed gebeld. Uiteindelijk eind goed al goed en hadden we de trein gehaald.
In Erzurum heb ik toch aan mijn ski verslaving dit jaar kunnen toegeven. Maar 5 km van de stad vandaan is DE ski piste van Turkije gelegen. Schijnt het in het weekend helemaal los te gaan, was het op woensdag vrij rustig. Daardoor waren er ook maar 2 liften open, maar sneeuw was fantastisch en prachtig zonnetje! Einde van de dag nog wat rond gelopen in de stad en de volgende dag op weg gegaan naar Kars.
Kars is een van de laatste grote steden in Oost Turkije en ligt net als Erzurum redelijk hoog 2000m. Dus ouderwets lekker koud (schijnt hier in hartje winter gauw 40 graden te vriezen). Vlakbij de Armeense grens (is nog steeds gesloten en zwaar bewaakt door de spanningen tussen beide landen) ligt de verloren stad Ani. Was in 1100 ad een van de grootste steden van het Oosten met wel 100.000 inwoners en ook een belangrijke stad op de zijderoute. Erg indrukwekkend site, verlaten en groots, met eeuwen oude ruïnes. Het grappige is dat je terwijl je door de ruïnes loopt je dus 100m van de grens af zit, bewaakt met uitkijktorens
Hier in het Oosten begint de beheersing van de Engelse taal al aardig af te nemen, we hebben inmiddels al 5 manieren van communiceren gevonden:
1) gebarentaal; schiet niet veel op en uiteindelijk geven we vaak op met een glimlach.
2) point it boekje; we komen nu al tot het ah moment, maar veel verder ook niet
3) op papier schrijven; voor bus tijden en andere nummers werkt het erg goed
4) telefoon aangereikt krijgen; zeker mijn favoriet! Uit het niks krijg je een telefoon aangereikt met een Engels sprekende turk aan de lijn die je helpt met je vraag. Erg handig!
5) google translate; vooral handıg ın een ınternet cafe. ık type ıets ın om te vragen en de ander antwoord weer door ın google translate ın te typen. technıek van tegenwoordıg!