Belize
12 augustusVanmorgen vroeg zijn (5.00 uur) zijn we uit Flores vertrokken. We reden gelukkig in een redelijk nieuwe bus, want een groot deel van de weg was weer niet geasfalteerd. Bovendien was de bus maar half vol, zodat we comfortabel zaten. Bij de grens met Belize zag je meteen het grote verschil tussen het arme Guatemala en het rijkere, veel kleinere Belize. Met al onze bagage stonden wij in de rij voor een stoffig douanekantoortje, 50 m. verderop liepen we via een asfaltweg het moderne airconditioned douanekantoor van Belize binnen, zonder visumkosten (die moesten bij vertrek betalen, bleek later!!).
Belize is Engels georienteerd, dat bleek wel uit het gewisselde geld: dollars met daarop Queen Elisabeth. De snelheid is in miles en de inhoudsmaten zijn in gallons. De huizen langs de weg zijn welvarender, zelfs de gazons zijn gemaaid. De bevolking is gemelleerd van samenstelling: van zeer donker tot chinees. Op weg naar Belize rijden we dwars door een groot kerkhof heen, zelfs in de middenberm lagen graven.
Toen ineens: de blauwe zee, the Caribbean. We gaan met een snelle watertaxi naar het eilandje Caye Caulker. De tocht duurt ongeveer een drie kwartier. Het is een langgerekt eiland, 6,5 km lang en 800 meter breed. In het midden gesplitst door een hurricane enkele jaren geleden. Zo ziet een een tropisch eiland er dus uit: blauwe zee, hagelwitte stranden, palmbomen, gekleurde huisjes, paden en tuintjes afgezet met grote schelpen (conch shells). Ons leuke hotel ligt aan het strand. We lopen van onze voordeur direct het witte strand op. Op het eiland rijden geen auto's, maar alleen golfkarretjes en en soort bakfietsen voor de bagage. Alles is hier ingericht op het snorkelen. Voor de kust ligt op ongeveer een kilometer afstand een beroemd Barrier Reef, waar vissen in allerlei soorten en maten rondzwemmen. Dat gaan we morgen doen.
's Avonds is het hier best gezellig. Iedereen eet buiten en de favouriete maaltijd is: kreeft. We zitten midden in het lobster-season.
Vanavond hebben we gezellig geklaverjast. Met onze voeten in het zand onder een palmboom met een bacootje als verfrissing.
13 augustus
Deze dag is een van de hoogtepunten van de vakantie. Het begon met het aanpassen van de zwemvliezen, de duikbril met snorkel door Job, Koen en Ton. Anneke hield een rustdag en houdt niet zo van het zwemmen tussen allerlei enge vissen. In een vrij kleine boot schoten we door de zee op weg nar het Barrier Reef. Dar gingen we o.l.v. de kapitein/gids al snorkelend het Reef verkennen. Wat een belevenis! Allerlei soorten gekleurd koraal met daar tussendoor de meest mooie vissen. Zo zie je het alleen op National Geografic. De verrassing op deze plek was de ontmoeting met een drie meter grote zeekoe. Op de volgende plek zagen we een morene en diverse grote
vissen en hele scholen groene, gele, blauwe, rode vissen en dan nog gestreept, gevlekt in allerlei variaties.
Na een lunch op een ander eiland kwam de climax. Toen we voor anker gingen op een vrij ondiepe plek gingen we zonder zwemvliezen het water in. Daar zwommen wel 20 pijlroggen. In grootte varierend van 1 meter tot wel 3 meter (inclusief de dunne, lange staart). We konden met ze meezwemmen en aanraken. Ineens kwam er een twee meter grote zusterhaai aanzwemmen. Job, Koen en ik er achteraan i.p.v. andersom. Deze haaien zien er wel gevaarlijk uit, maar doen niets. Tegen vijf uur was het snorkelfeest jammer genoeg voorbij. Toen we terug waren, gingen we een wandelingetje maken met Anneke. We kwamen langs een verhuurbedrijf voor die golfkarretjes. Het gevolg was dat we een uur lang met zo'n karretje ove het eiland hebben "gescheurd". Anneke reed als een echte "mama" door the main shopping street.
Daarna het afsluitende dier: lobster! De kreeft werd op het strand gebarbecued. Aan zo'n groot beest zit best wat vlees.
Morgen terug naar Belize en dan terug naar Mexico.
14 augustus
Onze laatste lange reisdag over land. Eerst drie kwartier met de snelle watetaxi terug naar Belize. Zo'n boot heeft wel 3 grote Yamaha buitenboordmotoren. De aansluiting in Belize op de bus was slecht, zodat we 2 uur op het busstation moesten wachten. Naast het busstation was de mercado en daar kochten we 10 grote, groene sinaasappels voor 50 cent. Deze sinaasappels snijd je in stukjes en dan zuig je ze uit.
Bij de grens moesten we eerst bij Belize alsnog betalen (een tegenvaller) om het land uit te mogen. Toen moesten we te voet met onze bagage langs de Mexicaans douane. We knepen hem een beetje voor de missende uitreisstempel, maar een driftig mannetje gaf ons eerst formulieren, snapte toen dat we al in Mexico geweest waren en vervolgens mochten we gelukkig Mexico in. Maar we waren er nog niet. De volgende controle was op etenswaren en ja hoor, Anneke werd gecontroleerd: alleen droge broodjes. Toen een stoplicht waar je op een grote knop moest drukken. Job, Koen en Ton kregen groen en wederom: Anneke kreeg rood. Gelukkig mocht ze zonder controle achter ons aanlopen.
We werden naar een busstation gebracht en stapten daar over op de bus naar Tulum. Onderweg was er een militaire controle en wie moesten als enige hun paspoort laten zien? Anneke en Ton, de twee oudjes in de bus!
In Tulum hadden we snel een kamer. We waren uitgehongerd en gingen een willekeurig restaurant in. Daar werden we verrast door een muziek- en dansshow door "Spaanse" danseressen.